#062 Hobby: trekking

Kaja powiedziała, żebym tutaj zostawiła komcia z prywatą: otóż zapałałam miłością do hikingu i trekkingu, ale się na tym nie znam i ogromnie bym chciała, żeby mnie ktoś doświadczony poduczył praktycznych podstaw. Najchętniej w “moim” terenie, to jest w Szwajcarii, mamy tu mnóstwo atrakcyjnych szlaków, infrastrukturę i w ogóle 🙂 Może znacie kogoś, kto by miał ochotę przyjechać, połazić po górach z żółtodziobem i pokazać, jak to robić prawidłowo, bezpiecznie i z sensem?

Sorry, ale odpadłem już przy plecaku. Przecież plecak dopasowuje się całkiem odwrotnie niż to opisuje gość – poluźniamy na maxa górne szelki, zapinamy pas biodrowy nad biodrami, dociągamy szelki na maxa – chodzi o to żeby ciężar nieść na biodrach a nie na plecach. Zawsze w nerdach było merytorycznie, a tu już w pierwszych minutach takie stężenie głupot. Szkoda tylko ludzi którzy to przesłuchają i zaczną się stosować do tych “rad”.

[WIQ] – dzięki za wyjaśnienie 🙂

[WIQ] – bardzo możliwe, zwłaszcza że w dwóch modelach pas biodrowy nie wylądował tam gdzie powinien i trzeba było je odrzucić. Szkoda, bo reszta była rewelacyjna, no ale plecak nie może podskakiwać na tyłku…

Jeśli ktoś ma link do sensownego tutorialu jak regulować już po zakupie, to bardzo mile widziany!

(hmm, było kilka linków w jednym komciu, chyba spamołap przyblokował)

https://8a.pl/8academy/jak-dopasowac-plecak/

Polecam też blogi poradnik od Łukasza Supergana oraz – bardziej sprzetowo – ngt.pl

Tzn. link Ci blokuje?

Co do kijków, próbowałam ich używać w terenie bez nakładek na końcówki i zupełnie mi to nie pasowało. Po kamieniach szpice ślizgają się i zgrzytają tak samo jak po asfalcie, a nawet gorzej, bo kamienie są bardziej krzywe; używam ich do podpierania się bez wbijania w grunt (nie wątpię, że czasem to jest konieczne, ale mnie się jeszcze nie zdarzyło, w górach na ogół jest zbyt twarde podłoże, w lesie korzenie, a w błocie i piachu z kolei za miękko).
Natomiast zdecydowanie się zgadzam, że najważniejsze jest patrzeć pod nogi i tam, gdzie się stawia kije, jeśli ścieżka wyboista. Oraz kije bardzo (mi) pomagają zachować równowagę na bardziej stromych podejściach, a jeszcze bardziej na zejściach, prawie jakbym szła na czterech kończynach, nie dwóch 😉 Ale jeśli ktoś jest silny, zwinny i ma bardzo dobrą koordynację i równowagę, to szybciej mu będzie bez kijów.

Druga uwaga dotyczy latarek, czołówek. Przerabiałem Petzl i Black Diamond oraz inne rozwiązania, miałem kilka topowych modeli i wydają się zabawkami dla dzieci przy rozwiązaniu jakie oferuje Olight a dokładniej model Olight H2R Nova
– obudowa 100% z metalu, praktycznie niezniszczalna
– jasność 2300 lumenów to 4 razy więcej niż topowe modele Black Diamond i 3 razy więcej niż Petzl
– mnóstwo trybów świecenia, jednym kliknięciem uruchamia się ten, który używaliśmy ostatnio
– w trybie 1 lumena, co wystarcza do czytania mapy, świeci 45 dni non stop
– ładowarka USB która przyczepia się do latarki magnetycznie i można ładować latarkę z powerbanka
– magnetyczny koniec pozwala podczepić latarkę do każdej żelaznej powierzchni np. karoserii samochodu
– kątowa konstrukcja po wyjęciu z montażu na głowie świetnie nadaje się do mocowania w kieszeni koszuli, pasku plecaka na dołączonym klipsie, na rowerze w specjalnym mocowaniu i wygodniej trzyma się w ręku niż standardowa podłużna latarka, o zwykłej czołówce nie wspominając
Ergo, jestem w szoku o ile jest lepsza od wszystkiego co używałem wcześniej i na dodatek jest w sumie tańsza od wielu czołówek popularnych marek. To jest latarka, która starczy mi na całe życie i sprawdza się w absolutnie każdej sytuacji. Do dla mnie odkrycie nr 1 jeśli chodzi o tzw. szpej.

SID – dzięki za to info. Jaki może być orientacyjny koszt dobrego hamaka na niskie temperatury z przeciwdeszczem?

Jeszcze mnie zaskoczyła rekomendacja cienkiego polaru jako stroju do ochrony przed wiatrem. To jakiś specjalny rodzaj? Żaden z moich standardowych polarów na wiatr się zupełnie nie nadawał, zbyt przewiewne. Grzeją nieźle, ale raczej w nieruchomym powietrzu; cienki windstopper byłby imo lepszy.
Na jedną z pierwszych wędrówek po górach, w Bieszczadach zresztą, poszłam w bawełnianej koszulce i polarze… #zgroza 😉

Brzmi jak potencjalnie bardzo sensowna alternatywa. Zwłaszcza jak ktoś nocuje na dziko. I dużo tańsza.

Polecam sprawdzić powebank ADATA D8000. Teraz w Xkomie kosztuję 49zł. Ma 8000mAh, dwa wyjścia, latarkę (całkiem nie zle świeci) i co ważne ochronę IP54!

Robertp – np. Lewy sierpowy, Petarda, Aloha. Możesz zajrzeć na stronę sp.com.pl.

Po ukraińsku kurki to lysyczky (лисички), po rosyjsku – lisiczki. W obu językach pochodzi od słowa lis (ukr. lys albo lysycia, ros. lis albo lisica). Taka ciekawostka =)

Taki mały pro-tip: dużo naprawdę dobrego sprzętu na wyjazdy można kupić od chińskich braci.
Często inne metki a materiały te same 😉 No i cena…

Na sam wiatr (bez deszczu) wymyślono windshirty, czyli ultracienkie i ultralekkie kurtki z materiałów z których robi się np. zewnętrzne warstwy puchówek/śpiworów.
Potem mamy wszelkie softshelle, te dadzą radę też w lekki opad, ale deszczoodporność ich jest drugorzędna.

Kilka trytek to must-have!;)

Jako że zdarza mi się że Spork ulega u mnie złamaniu i muszę używać kolejnego koloru z opakowania to wyczaiłem że produkują wersję z tytanu. Równie lekka jak plastikowa.

Jeden błąd wychwyciłem. Ten proszek do rozpuszczania to Smecta. Stoperan jest to lek hamujący pracę jelit. Można go wziąć jak masz silną biegunkę, daleko do noclegu a nie mamy kubka by rozpuścić smectę

Ja w sprawie chlorku srebra, który jest nierozpuszczalny w wodzie więc w tabletkach do uzdatniania wody raczej nie jest stosowany. Tabletki zawierają dichloroizocyjanuran sodu, NaDCC. Związek ten rozkłada się w wodzie z wydzieleniem chloru, stąd charakterystyczny zapach. Srebro też jest dodawane ale jako azotan.

Znakomitym środkiem do oczyszczania wody jest Katadyn. Nie pachną chlorem 🙂
Substancje czynne:Sól sodowa kwasu dichloroizocyjanourowego (DCCNa): 4,5 mg/tabl.; chlorek srebra (Ag+): 0,12 mg/tabl.

Skoro było już rozróżnienie między trekking i hiking, podrzucę jeszcze, o co chodzi z backpackingiem.
Generalnie backpacking to podróżowanie z jednym plecakiem (omnia mea mecum porto) i jak najtaniej. Nie musi wiązać się z długimi wędrówkami pieszo, bo równie dobrze można jeździć stopem między miastami, nocować w hostelach i zwiedzać zabytki. Albo po prostu “poznawać życie”. Niestety, czasami degeneruje do formy zwanej “begpacking”.

@Kuba Siema! Fajny temat.
Napisz proszę modele śpiworów których używasz – szukam czegoś sprawdzonego. Zwłaszcza ten syntetyk mnie kusi bo raczej planuję chodzić “po ciepłym” 🙂
Dzięki i dzięki za odcinek @Kaja

Część sprzętowa brzmi jak pasta o Giewoncie: “To jest straszne jak ludzie idą w góry! Nie zdają sobie sprawy z zagrożenia! Ja wchodziłem w zeszłym roku na Giewont, lipiec, skwar, wszyscy w krótkich spodenkach, japonki, klapki, małe dzieci – koszmar! Ja jedyny byłem przygotowany: dwa czekany, raki, profesjonalna odzież, specjalistyczny mocno spłaszczony namiot (żeby opierał się wiatrom), butle z tlenem – najgorsze były te ich drwiące spojrzenia ignorantów (…)”.

Dobrze się słucha, jak zawsze, ale serio takie szlaki można robić z wielokrotnie tańszym sprzętem. Niepotrzebnie zniechęcacie ludzi do spróbowania trekkingu sugerując, że bez butów za 1/3 wypłaty nie ma sensu z domu wychodzić. 🙂

Octenisept jest również do stosowania na błony śluzowe 😉

Co do błędów pojawiających się w Nerdach. Oczywiście, że takowe mogą się zdarzać, ale może Twój brat powinien się zastanowić czy w każdym odcinku powinien występować jako omnnibus, ekspert z danej dziedziny. Którym, w większości przypadków nie jest. Brat mówi z taką pewnością, że osoba niezaznajomiona z tematem zacznie coś uważać za pewnik. Ty, Kaju, raczej merytorycznie się nie wypowiadasz, ale bezkrytyczny aplauz dla Twoich gości nie pomaga.
Mimo wszystko lubię słuchać Nerdow, tylko proponuję trochę skromności 🙂

Jestem na początku odcinka i padło stwierdzenie, że warto się udać do sklepu w którym będą obsługiwali ludzie którzy się znają. Z moich doświadczeń wynika że w każdym zagadnieniu warto iść tą drogą. Warto zrobić reaserch przed udaniem się do sklepu i dopytać o podstawowe pojęcia. Jak obsługa skłamie, albo udzieli niejasnej odpowiedzi, to grzecznie podziękować i iść do innego sklepu. I to się tyczy od alkoholi, po sprzet RTV, aż po komponenty PC. A z czasem nawet nie trzeba robić rozpoznania. Po prostu po wejściu czuje się czy obsługa wie o czym mówi.
Ps. Dzięki za wszystkie odcinki. To mój pierwszy komentarz i Kaya robisz świetną robotę 🙂

Jaki to namiot (model i nazwa), można wiedzieć?

Szanowni, Szanowne

Witam po przerwie, nawarstwiła mi się przeprowadzka, remont, zmiana pracy, a potem kwarantanna, więc dopiero teraz mam chwilę na odpisanie.

Sprzętowo:

Śpiwór syntetyczny – Lafuma Active do 8 st. C, poniżej tej temperatury dalej ok, trzeba się trochę mocniej ubrać. Kłopoty zaczynają się poniżej zera.
Śpiwór puchowy – Aura do ok. -5/7 st.C.
Namiot – MSR Hubba Hubba NX. To dwuosobówka, łażę sam, ale lubię trochę przestrzeni, kosztem masy oczywiście.
Podkoszulki – Haglofs (długi rękaw), Icebreaker, North Face (krótki rękaw)
Spodnie – Columbia (model – długie, cienkie, bez dodatkowej warstwy tylko od 7-8 st.C)

Część z tych firm dostaniecie w marketach sportowych, część w specjalistycznych sklepach. Można taniej, ja też kiedyś chodziłem z powodzeniem i dużo taniej (Bieszczady, Słowacja, Francja, Kanada). Sprzęt zawodził bardziej i był nieco mniej trwały, choć bywały i miłe wyjątki (buty terenowe po tacie, używałem kilka dobrych lat, w tym w słowackich Tatrach Wysokich).

Chinczykwhamaku:

1. Nóż – ok, tylko nóż waży dużo więcej, niż mały scyzoryk. Scyzoryk potnie mi, przepiłuje, otworzy puszkę, wyjmie kleszcza itd. Jeśli chcesz rozpalić własne ognisko (co nie zawsze wolno zrobić, np. u Szkotów), to faktycznie nóż Ci się przyda. Ja nie chcę – łażę z małą butlą gazową i piezo i na każdym kempingu szybciutko robię sobie jedzenie, a na dziko też herbatę. Pomijam już wilgotność, która bardzo utrudnia rozpalenie czegokolwiek. Także ja po prostu nie korzystam z krzesiwa, szkoda mi na nie czasu. Inny rodzaj łażenia. Łaziłem i z nożem, i ze scyzorykiem jakoś z rozpędu. Poważnie rozważam pozostanie wyłącznie przy lżejszym scyzoryku.

2. Telefon z klawiaturą – cenię sobie możliwość korzystania z profesjonalnych map z precyzyjnym pin-pointem GPS, przy okazji mam aparat i sporo innych, przydatnych apek. Nie mam problemu z ładowaniem co 1-2 dni, nie łażę w kompletnej dziczy przez tydzień. Gdybym tak robił, na pewno bym rozważył prostszy telefon.

3. “Po co scyzoryk z nożyczkami, skoro nożyczki są w apteczce?” No nie, tu stanowcze nie. Nożyczki w apteczce służą do rozcinania bandażu, gazy lub ubrania na osobie potencjalnie rannej, być może nawet krwawiącej. Nie będę ich używał do żadnych innych czynności, niż powiązane z ratowaniem zdrowia i życia. Raz jeszcze – mały scyzoryk z nożyczkami to żaden ciężar.

4. Poduszka – masz tu świetny przykład na coś, co sprawdza się u Ciebie, a nie u mnie. Jestem bardzo wysoki, mam szerokie ramiona, a nigdy, przenigdy nie śpię na plecach. Podróżowanie bez lekkiej poduszki z podwijaniem ubrań pod głowę (nawet porządnie zamkniętych) kosztowało mnie bardzo nieprzyjemne noce. Są do kupienia nawet malutkie, lekkie nadmuchiwane poduszki. Ja jestem bardzo zadowolony z nieco większej, ale lekkiej poduszki Therm-A-Rest.

Podsumowując – po Twojej odpowiedzi widać, że chyba oczekujemy od łażenia bardzo różnych przeżyć i mamy bardzo różne potrzeby/oczekiwania, czy też chyba czasami różne granice komfortu. I to jest ok.

Marcin – całe, pełne West Highland Way w adidasach? Ciesz się, że nic się nie stało. Odcinek wzdłuż Loch Lomond robiłem dzień po ulewie. W wielu miejscach nie dało się iść na stojąco, skały były piekielnie śliskie, chwilami pokryte wypłukaną glebą, część pochylona pod kątem 30 st. W niektórych miejscach korzenie naruszyły szlak. Boję się pomyśleć, co by się stało gdybym szedł w adidasach. To na tym odcinku uszkodziłem spodnie i kolano i to był mój jedyny umiarkowanie poważny wypadek przez ostatnie lata. Niech Ci to da do myślenia.

Libero – nigdzie i nigdy nie stwierdziłem, że jestem ekspertem. Jestem doświadczonym amatorem i stale się uczę, przede wszystkim od ekspertów i osób, które spotkałem na szlaku. Są rozwiązania dobre dla mnie, które nie będą dobre dla innych i v-ce versa. W Szkocji na szlaku przeważają komentarze wspierające, warto.

Na koniec – nigdy żaden sklep nam nie zapłacił. Dzielę się tą częścią moich doświadczeń, która była pozytywna i bezpieczna. Wspomniany sklep był pierwszym (a łażę od małego), w którym nie spotkały mnie żadne przykre niespodzianki. Jeśli znacie takie miejsca gdziekolwiek indziej, polecajcie! Tak – można taniej i ja też przez tańszą fazę już przeszedłem. Ze skutkiem mieszanym, ale jednoznacznie pozytywnym – wkręciłem się i nie ma życia bez wędrówek 😉 Dobrego łażenia, w tym roku pewnie w kraju 🙂

Alek – dokładnie takie jak w linku poniżej:

https://www.maxizoo.pl/p/anione-p-seta-do-usuwania-kleszczy?gclid=CjwKCAjw5Ij2BRBdEiwA0Frc9VY_5YxEMLTVkj0qZnokx3FQfCcVieaXQBck1kMJ1J43fTtr4sTHTxoCHkQQAvD_BwE&ef_id=CjwKCAjw5Ij2BRBdEiwA0Frc9VY_5YxEMLTVkj0qZnokx3FQfCcVieaXQBck1kMJ1J43fTtr4sTHTxoCHkQQAvD_BwE:G:s&s_kwcid=AL!120!3!431850846397!!!g!900013968840!&utm_source=google&utm_medium=google_shopping&utm_campaign=google_shopping_nonfood_neu#1266640

1. W podkaście było wspomniane kilka razy i w komentarzu Kuba pisze też o herbacie z chlorem (zakładam że takiej z torebki, a nie rozpuszczalnej). Jeżeli mamy zamiar gotować wodę na niższych wysokościach (Kuba wspominał, że najczęściej do 600m npm. jest w Szkocji), to nie ma potrzeby używania tabletek, chyba że na gazie tylko podgrzewamy, a nie gotujemy (w rozmowie wyraźnie jednak była mowa o gotowaniu). Poza tym filtr, wspomniane z pompka są faktycznie drogie, ale nie potrzebujemy pompki – Filtry firmy Sawyer (mini wolniej filtruje, ale ma też normalnego większego brata), proponuje zainteresować się tym rozwiązaniem i oszczędzić trochę plecy dźwigając mniej wody.

2. Na rany (a tak należy traktować skórę pod zrywanym / ścinanym pęcherzem), tak jak na błony śluzowe nie należy stosować alkoholu, alkohol do odkażania ok, ale tylko na skórę bez ran lub narzędzi. W terenie nie zrywam pęcherzy jak już się przytrafi, zapobiegam im, przez wspomniane 2 pary skarpet, czasem jak już się cos zaczyna robić to dołożę trzecią i co ważne, zmiana skarpet na świeże kilka razy dziennie, na postoju zdjęcie butów, żeby stopy odpoczęły, jak jest strumień to trzeba je przemyć. Skóra na pęcherzu stanowi barierę dla patogenów i jak kilka razy było to powtarzane przez Kubę organizm wie lepiej co jest dla niego dobre, pęcherz jest ok, tak samo jak biegunka. Rana najlepiej i z mniejszymi bliznami goi się w wilgotnym środowisku, dlatego pęcherz jest dobry, a wspomniane specjalne przesuszanie ran, czy też wystawianie jej na świeże powietrze niestety nie, niestety wilgoć i ciepło do dobre miejsce dla patogenów i to kolejny argument za nie zrywaniem pęcherzy, opatrunek na ranie musi być, wymieniamy go często i czyścimy/dezynfekujemy ranę często, w zależności od tego w jakich warunkach funkcjonuje. Dobrą opcją jest wspomniany przez Kaje opatrunek żelowy, ten założony na dobrze oczyszczoną ranę zostaje na dłużej i go nie ruszamy, chyba że zaczyna się coś pod spodem babrać, ale on tworzy barierę dla patogenów i odpowiedni, wilgotny mikroklimat dla gojącej się rany.

3. Na obtarcia w miejscach intymnych (pachwiny, pachy itd.) profilaktycznie przed wyjściem sudokrem, spora warstwa, jak obetrze sudokrem spora warstwa. Sprawdza się w biegach długodystansowych, sprawdza się w długich pieszych trasach z plecakiem.

4. Buty, nie demonizowałbym lekkich butów poniżej kostki, to jest kwestia obycia, umiejętności, wytrenowania i tras. Proponuję zerknąć w czym biegają ultrasi górscy, oni nie mogą sobie pozwolić na poślizgnięcie się, na skręcenie kostki, te buty naprawdę dobrze trzymają się podłoża w różnych warunkach, a to jest kluczowe, w ciężkich skórzanych trekkingach nie raz pojechałem na błocie. Sam od pewnego czasu w bez śniegowych okresach chodzę w lekkich butach do biegania w terenie, z tym że ja sporo chodzę w ogóle, biegam po górach i mam sporo innych aktywności, kostkę miałem tylko raz w życiu skręconą, w liceum, a jestem rówieśnikiem Kuby.

5. ciekawostka, mając syntetyczną pierwszą warstwę i spory deszcz, czyli przemoczone wszystko na sobie, męska część populacji może sobie łatwo obetrzeć sutki, jest to bardzo nieprzyjemne i bolesne, dlatego w takiej sytuacji profilaktycznie naklejamy plastry